Uit de serie “Next-level hobbyism : Mancaves”, een co-productie met Thomas Kouveld.
Tekst: Thomas Kouveld – www.thomaskouveld.nl
‘Opa, wanneer gaan de treinen rijden?’ Ongeduldig zitten de kleinkinderen van Bernard (68) te wachten. Zelf is hij nog rustig bezig alles op orde te krijgen. Waar staan de locs? Is alles aangesloten? Alles op zijn tijd. Dan draait hij de transformator aan en komt de treinbaan tot leven.
Ruim zestig jaar is Bernard al verzot op treinbanen. Met de treintjes in de vitrine aan de muur begon het. Zijn oudere broer had al een baan en als zevenjarig jochie was hij meteen verkocht. ‘Mijn broer had een baan van Märklin, ikzelf koos voor Trix Ekspress. We waren met zeven kinderen en woonden in een groot huis. Er was dus veel ruimte om te bouwen.’ Zijn zoon bemoeit zich met het gesprek: ‘Wanneer maakten jullie ook alweer dat gat in de muur, pa?’ Een jongensachtige grijns verschijnt op Bernard zijn gezicht. ‘Volgens mij was ik toen twaalf. We wilden een baan van de ene naar de andere kamer hebben.’
Inmiddels is Trix Ekspress overgenomen door Märklin en is de jongenshobby gebleven. In de hobbykamer van Bernard ligt nu een uitgestrekte baan. Het spoor over meerdere lagen en de treintjes komen langs huisjes, hijskranen en kerken. Allemaal in de loop der jaren met de hand gebouwd en geverfd. ‘Sommige gebouwtjes zijn inmiddels veertig jaar oud’, vertelt Bernard, terwijl hij naar een aantal huisjes wijst. Een blik onder de tafel laat een wirwar van kabels zien, allemaal zelf gesoldeerd. ‘De wissels werken met een servomotor. Ja, je moet wel een echte hobbyist zijn en van knutselen houden om het vol te houden.’ Bij elke verhuizing ging de treinbaan mee en toen ze hun huidige huis ontwierpen, zorgde Bernard dat er een hobbyruimte kwam. Zijn vrouw is kunstenares en heeft ook haar eigen werkkamer.
Bernard is en blijft gepassioneerd met zijn treinverzameling bezig. Momenteel werkt hij aan het digitaliseren van de baan. ‘De analoge banen hebben vrij veel beperkingen, maar destijds was er natuurlijk niets anders’, zegt hij. ‘Tegenwoordig worden locs uitgerust met een chip, waardoor ze onafhankelijk van elkaar kunnen rijden op hetzelfde spoor. Vooruit, achteruit, het kan allemaal. Je kunt zelfs hele dienstregelingen programmeren.’ Enthousiast legt hij uit dat een Intellibox, die het geheel aanstuurt, 256 treinen tegelijk kan controleren. ‘Ik ben twee jaar geleden begonnen alles te digitaliseren en hoop over twee jaar klaar te zijn.’